Ezo annesini çok küçük yaşta kaybetmiştir. Babası tarafından küçümsenerek ve büyükannesi tarafından görmezden gelinerek büyümüştür. Bu sevgi eksikliği onu kısır bir genç kıza dönüştürdü. Yaşadığı fiziksel ve psikolojik tacize rağmen kimse onu yıkamaz. Her zaman yanında olan iki kişiden başka kimsesi yoktur: Çiftçi Esma ve ona aşık olan Ezo’nun çocukluk arkadaşı Ali. İzni olmamasına rağmen liseden mezun olmayı başarır. Tek hayali, annesinin olmasını istediği eğitimli, güçlü ve bağımsız kadın olmaktır. Sonra babası yanlışlıkla korkunç bir itirafta bulununca şok olur. 14 yıldır yasını tuttuğu annesi aslında intihar etmedi, babası tarafından balkondan atılmıştır. O gece babası Resul, üvey annesi Ayfer ve Bekir ile birlikte çiftlik evini yakar. Resul ve Ayfer ölür ve Bekir hastanede yaşam savaşı verir. Babaannesi Cavidan’a itirafta bulunur ve teslim olmak ister. Şimdi Cavidan arada kalmıştır; torunu Ezo, oğlunun katilidir, ancak hayatta kalan tek aile üyesidir. Düzgün bir aile kurmanın hayalini kuran Ezo, o ışığa doğru coşkuyla koşar ve önüne çıkan herkesi devirir. Annesinin kaderinin onu beklediğini bilmiyordur. Ama ya o yangın bir gün sönerse? Ya Ezo’nun körü körüne koştuğu ışık kaybolursa? Ezo karanlıkta büyüdü, içinde savaşmayı öğrendi. Onu karanlıkta kim yenebilir?